12 laatste uren zijn geslagen.

De laatste dagen heb ik vooral veel met Paul, Elzelien en Milú doorgebracht en dat was heerlijk! 
Zaterdag hebben Elzelien en ik inkopen gedaan op de markt voor kerst. Wat een gekkenhuis bij de markt. We stonden in de file om te kunnen parkeren. het was net een mieren nest. Elzelien gaat meestal naar dezelfde kraampjes, dus we worden al enthousiast begroet door en van de mannen. We hebben  tassen vol met heerlijke verse groente en fruit! Ow wat is dat hier toch lekker. Als je hier al dat lekkere fruit hebt gegeten is het fruit in Nederland niet meer te vreten.
In de middag hebben Paul en Elzelien mij meegenomen naar Pomaire een klein toeristisch dorpje vol met allemaal winkeltjes keramiek, zeer typisch voor Chili. Het is kerst weekend, daarom is het erg rustig in het dorpje. Persoonlijk vind ik dit heerlijk. Je krijgt even het dorpsleven mee en niet de toeristische gekte. 
Zaterdag avond besluiten Elzelien en ik nog even een borrel te doen. Maar we zitten een uurtje aan onze Mojito en we beginnen allebei al te gapen.... OKE ...de oude taarten moeten naar bedje toe. 

Zondag Hebben Els en ik de auto gepakt richting het strand, want tja.... Annemei heeft nog niet genoeg in de zon gebakken, want ze had het druk met Spaans leren.
Mijn god wat geniet ik toch van zon, zee en strand. Over 10 jaar zou ik toch heel graag in een ander land willen wonen, waar het klimaat warmer is, de sfeer tranquila (relaxed) en liefst strand! Een mooie uitgangspunt voor komende jaren dacht ik zo. (sorry mam)

Maandag is de dag dat de kerst word gevierd, kerst avond om precies te zijn. Overdag gaan Elzelien en in naar een fantastisch park, 25 minuten gelegen van haar huis, maar nog steeds in Santiago. Tussen de bergen zijn allemaal zit hoekjes gecreëerd met een Picknicktafel en een BBQ. Tussen de zit hoekjes door kabbelt er water door een beekje. Een heerlijk e plek om tot rust te komen. 
Dan Is kerst avond aangebroken. dit gaat er in Chili iets aders aan toe dan in Nederland. Kerst word gevierd op Kerst avond. We komen pas samen om 21.30 in de avond. Gaan eerst lekker eten en dan gaan we cadeaus uitpakken. In Paul zijn familie is het gebruikelijk dat er bij elk cadeau een foto word gemaakt met het cadeau in je handen. ... voor mij iets heel geks. Veel gesprekken worden in het Spaans gevoerd, dus ik krijg ook niet heel veel mee. Ik heb dan wel lessen gehad, maar hele gesprekken voeren is toch wel erg lastig allemaal. Gelukkig spreekt het gezin van Paul zijn broer goed Engels en vertalen ze zo af en toe het een en ander, zodat ik bepaalde grappen ook begrijp en gezellig mee kan lachen. 
1e kerst dag word niet gevierd, wel is iedereen vrij. Wij besluiten om lekker uit te slapen en daarna even het park in de gaan. Voor mij voelt dit allemaal HEEL gek. Ik heb totaal niet het gevoel dat het kerst is. Ik mis de warme chocolade melk. Lekker warm bij de boom zitten en de cadeaus, zoals nieuwe warme sokken uitpakken. Ik Hoop dat mijn lieve huisgenootje de kerst sfeer nog n iet heeft opgeruimd in huis, zodat ik straks thuis nog even een beetje kan genieten van het sfeertje. 

Vandaag is dan mijn laatste dag. Ik heb met Petra (Duitse klasgenoot) afgesproken om nog een keer naar Patronata te gaan buurt met kleine groot handeltjes....  ja je hoort het goed.... klein en groot. Hier doen veel winkels hun inkopen, maar de winkeltjes zijn allemaal heel klein. Van elk kleding stuk hangt er één voorbeeld en de rest ligt in kasten achter in de winkel.  Een plek waar je voornamelijk kleren spotgoedkoop kunt kopen. Ik moest hier natuurlijk weer naartoe, aangezien Annemei een van haar broeken nu a stuk heeft gemaakt, moet er nog een nieuwe gehaald worden, hier in Chili hebben ze de perfecte broeken voor dikke konten en smalle tailles.... of terwijl perfect voor mij! 

Ik zit deze weblog te typen en besef mij ineens dat mijn laatste uren zijn geslagen hier in Santiago. Morgen moet ik weer afscheid nemen van deze heerlijke stad EN van mijn lieve zus en mijn nichtje. pppfff.... ik heb het er toch wel moeilijk mee. De wetenschap dat je ze voor een lange tijd  niet meer zal zien is toch wel moeilijk. Maar god wat ben ik trots op dit wijf! Alles wat ze voor elkaar heeft gebokst, een fantastische man naast haar heeft staan en een schat van een dochter ter wereld heeft gebracht. Ik zie dat ze hier gelukkig is en ik gun haar al het geluk van de wereld. (ja mam.... ik weet dat jij nu al zit te janken bij het lezen van dit stuk) 

Vanavond nog even lekker samen uit eten en morgen er op tijd uit...... tja... de tranen biggelen mij over mijn wangen. God wat zal ik ze missen. I love you guys!