8) Roadtrip.. Midweekje Pichilemu

Maandag morgen pakken elzelien en ik alles in om samen met Milú een midweekje naar het strand te gaan. We gaan naar Pichilemu. In deze plek is ook het programma "helemaal het einde" opgenomen. De 4 gezinnen uit Nederland die hier een nieuw leven zouden opbouwen. Ik weet dat mama dit programma altijd keek en helemaal enthousiast was toen ze vorig jaar hier met Elzelien naar toe ging.  

Het is een rit van 4 uurtjes en de omgeving blijft mooi! Als je eenmaal de stad uit bent waan je je in een wereld van alleen maar bergen en landschap. Chili heeft dezelfde hoeveelheid inwoners als Nederland, maar de helft daarvan woont allemaal in Santiago. Moet je nagaan hoe veel ruimte en natuur hier nog vrij is om te kunnen bouwen en leven. Het contrast is zo groot hier. Santiago heb je grote gebouwen met veel luxe shoppingmals. En op sommige plekken gigantische luxe villa's. Daarnaast sommige buurten allemaal krotten waar gezinnen om een paar vierkante meter wonen. Nu we de stad uit rijden is er nog een andere wereld. Midden op te bergen staan kleine huisjes van hout, sommige heel netjes en sommige helemaal vervallen of zelfs verlaten. Buiten de stad is er weinig te doen, te beleven en ook weinig handel. Veel word zeer primitief gerealiseerd met trucks die bijna uit elkaar vallen of soms met paard en wagen. Bij elk krotje staan veel auto's die rijp zijn voor de sloop. 

Tussendoor stoppen we in een heel klein gehucht. Er zijn hier meerdere kleine typische Chileense restaurantjes. Speciaal voor alle mensen uit de stad die een dagje uit of op vakantie gaan naar de zee, zoals Pichilemu. Ik vind dit zo heerlijk kneuterig. Hele gezinnen stranden hier om even hun buik te vullen. We kunnen kiezen uit 3 gerechten, kip of vlees met rijst of puree, of een soep met aardappel erin. Lekker simpel maar zo lekker! Ik vind het heerlijk om in een typisch restaurant te eten. De echte sfeer proeven van het land. Milú ziet tegenover ons een jongetje zitten en ze probeert contact te maken. Ik zit haar te observeren en ineens zie ik dat ze naar hem zwaait en vervolgens heel zwoel haar haren uit haar gezicht haalt en te schetig naar hem lacht. Ik kom niet meer bij van het lachen. Dit wordt nog wat als ze straks tiener is.... 

We rijden verder naar Pichilemu, en door de bergen kunnen we het strand al zien. Ik geniet van het uitzicht. Het Was even zoeken naar onze cabaña, maar ineens boven op een berg russen allerlei hutjes staat een kneuterig blauw huisje. Binnen is het zo ontzettend leuk aangekleed. De eigenaar is een surfer en dat is te zien! Ik kan van alles vertellen, maar bekijk te foto's maar. We kijken vanuit ons hutje door de bergen naar in de verte een mooie zee. Hier aan het strand is er wel een harde wind en een stuk kouder..... mmhhh hier had Annemei niet echt rekening mee gehouden. Ik heb maar 1 lange broek bij me en 1 trui. Ik denk dat we morgen meteen de markt over moeten voor warme sokken en een jas. Ik wilde tropische temperaturen.... maar de stranden zijn net als Nederland,  koud en érg winderig.