6) katertje

De ochtend moesten wij eerst het centrum in om enkele documenten te regelen voor Elzelien. We gaan met de metro naar de stad. Gelukkig zijn we redelijk snel klaar, zodat we nog even door het centrum kunnen struinen. Milú is inmiddels wakker geworden en wil graag even lopen. Het krioelt van de mensen hier dus ogen open. Elzelien en ik vallen al erg op als Europeanen. 2 lange vrouwen en Elzelien blond en allebei blauwe ogen. En dan heb je nog Milú erbij, deze dame steelt de harten van iedere voorbijganger. Nu vliegen de Chilenen sowieso altijd op de kinderen af, ze hebben allemaal voorliefde voor kinderen, maar Milú zorgt voor een volledige theatershow. Ze hoort muziek en begint te dansen. Haar heupjes gaan heen en weer en met opgetrokken schouders draait ze in het rond. Het is wel te zien dat ze het dansen in haar genen heeft zitten, zo fantastisch om te zien! Er vormt een cirkel aan mensen om haar heen en roepen allemaal: "Que linda' (wat mooi). Laten lopen we in het park en Elzelien pakt haar telefoon om foto's te maken. Milú staat eens stil en lacht naar Elzelien. Vervolgens draait ze zich in een mooie positie en gaat weer lachen naar Elzelien. 'Ow mijn god Elzelien, ze is aan het poseren!'. 'Milú zullen wij samen op de foto?'. Mevrouw spreid haar benen en doet stoer haar armen over elkaar EN KLICK, die staat er goed op! 

In de avond gaan Elzelien en ik samen op stap naar een "after work borrel". We gaan meestal met de uber, zo nu ook. Elzelien stapt achterin en ik moet voor in. Ik zeg 'Hola' en heb mij  kont nog niet eens op de stoel en die man kijkt me met grote ogen aan. ' wooooow Que linda, muy guapa'. Ik begin hard te lachen en weet niet wat ik moet zeggen. Mijn 3 weken Spaanse lessen van de vorige keer zijn ver weg gezakt. Ik versta een beetje, maar reageren is vervolgens weer lastig. De man wil weten waar wij vandaan komen en is gezellig aan het babbelen. Hij is blijkbaar zo van mij onder de indruk dat hij natuurlijk vraagt of ik een man en kinderen heb. Op de één of andere manier weet ik me weer geen houding te geven, zoals altijd. Ik verschuil me achter het feit dat ik slecht Spaans kan, dus ik doe net alsof ik het allemaal niet begrijp. Ja, Elzelien mag lekker het woord doen. Elzelien wilde nog even een foto met de gezellige taxi chauffeur. Ik wist niet hoe snel ik weer uit die taxi moest stappen. 

Aangekomen bij het restaurant/bar was het reserveren allemaal al een beetje lastig. Het was Elzelien gelukt om een tafel te reserveren om 22.30 voor ons en nog 6 dames uit Nederland, die hier allemaal wonen. Elzelien en ik gingen eerder heen, want we zouden er ook kunnen eten. Daar aangekomen konden we aan tafel krijgen tot 21.00 maar dan moesten we rekening betalen en konden we aan de bar staan, wachten tot 22.30. Tijdens het eten waren de rest van de dames waren inmiddels aangeschoven, maar die konden niet meer bestellen, want het was bijna 21.00 en we moesten van de tafel weg. We snapte er niks van, want er waren nog 4 tafels leeg om ons heen. Oké,  dan maar naar de bar. 'Helaas je kan niet bestellen, want je hebt geen tafel' HU, wat is dit nou iets voor raars? Efficiënt denken kunnen ze hier in Chili niet en hoe je een horeca bedrijf moet draaien ook niet. Uiteindelijk konden we bestellen en betalen bij de kassa aan de andere kant van de toko, vervolgens moest je met de bon naar de bar en daar werden je drankjes ingeschonken wat ook 20 min duurde. Wij Hollandse dames zijn haast in staat om het over te gaan nemen zo'n chaos was het daar. 

En liep een donkere barman rond die meteen mijn aandacht trok.... toen hij dichterbij kwam trok hij de aandacht van ALLE dames! Deze man had een zéér strakke broek aan, spierwit en een hoge taille..ofterwijl een dames slimfit. Vriendin van Elzelien raakte helemaal van slag. Je kon alles zien in die broek! Nu waren er meerdere vrijgezellen feestjes en als er shotjes werden besteld kwamen er 2 dames aanlopen met met sterretjes fonteintjes en deze man in zijn strakke witte broekje kwam erachter aan met een dienblad vol met shotjes. 

Vervolgens kwamen er nog wat lossen acts. Allemaal onsamen hangend, vooral de bedoeling om er een spektakel van te maken. Het was allemaal zo fout en ordinair dat het erg lachwekkend was. 

Het was allang 22.30 geweest, maar er was geen tafel voor ons. Elzelien doet navraag bij de dame die de tafels verdeelde, ze was behoorlijk in de stress en keek als een verschrikt hertje met van die grote ogen. Wij hebben haar benoemd tot Bambie! Al het ongeorganiseerde gedoe, weerhoud ons niet van een feestje bouwen. De borrels hakte er goed in, ook bij Elzelien. Al lachend en strompelend stappen we weer in de taxi naar huis.

De volgende ochtend word ik wakker. Milú is altijd ERG vroeg. Ik loop de kamer in en zie Elzelien zwaar brak op de bank liggen en Milú stuitert er omheen met al haar energie. Paul was ook al een aantal uren wakker geweest, dus die lag ook nog even op bed. Elzelien vraagt of ze nog even mag liggen. Daar zit ik dan... een lichte kater met een kleine koter van 1. Pppfff ....ik verbaas me over mijn mommie instinct en ben volop aan het spelen en eten en drinken, schortje aan, handjes schoon. 

Ik snap dat je niet als mommie op daddy niet iedere week op stap gaat. Dat hou je niet vol jho