5) Het gezinsleven

Ik merk dat ik met een andere mood hier ben dan de vorige keer. Ik had de vorge reis een heel plan voor mezelf en deed daarnaast allemaal leuke dingen met Elzelien, Paul en Milú. Deze reis is het anders. Ik ben hier vooral om samen te zijn met het gezin en ja daar hoort ook bij dat je meedraait in het gezin. Ik moet zeggen dat het meedraaien in een gezin toch wel even wennen is. Petje al voor alle papa's en mama's!! 

Woensdag zijn ze op de fiets gestapt richting een mooi groot park waar ze mooie fonteintje hebben,  waar Milú in kan spelen. Eerst moeten we natuurlijk even bijkomen van de fiets rit en dat doen we lekker met een ijskoffie... mijn nieuwe verslaving is begonnen, zo ontzettend lekker! 

Vervolgens naar de fonteintjes. Milú loopt te springen en te stuiteren, zo leuk om te zien! Toen we terug wilde op de fiets was Milú al een beetje moe geworden. We fietsten nog geen minuut en mevrouw valt in slaap. Nou ik kan je vertellen dat dit een hele uitdaging is in een stad als Santiago, op een fiets met kinderstoel zonder hoofd steuntje. Half voorover hangend, zodat mijn borst als hoofdsteun fungeert, met de arm om Milú heen, cross ik met Milú door de stad heen. Nu vallen wij sowieso al erg op als overduidelijke Europeanen , maar nu met Milú al slapen ÉN op de fiets hadden we helemaal veel bekijks. Je tovert meteen bij iedereen een lach op de gezicht. 

Niet alleen Milú is uitgeput. Ook ik ben kapot en moet even bijkomen. Het is bloedverziekend heet hier, waardoor het zweet mij van mijn lijf af druipt, met een hoofd zo rood als een tomaat ....zo hard fietsten we helemaal niet! Nee joh, dit heeft niks te maken met Annemei haar conditie,  hoe kom je daar nou bij? (Ja Tamara we moeten meer cardio doen, ik weet het. Cardio is kut!) 

In de avond gaan we lekker BBQ-en met vrienden van Elzelien en Paul. Ik was even vergeten dat BBQ-en iets anders aan toe gaat als in Nederland. Ten eerste hebben zij ook een kindje van 1 jaar oud. Het eerste 1,5 uur waren ze druk met de kids, waardoor ik een beetje verloren rondliep in een vreemd huis. Ik kon weinig doen, dus ja... even geduld Annemei. Ik had moeten bedenken dat de BBQ pas word aangestoken als iedereen aan tafel zit. Al met al konden we pas om 22.00 eten. Mijn buik was al zo aan het rammelen dat ik als een gek het eerst stuk vlees op at! Maar god wat een gezellig stel zijn Brain en Josefina. We hebben de rest van de avond alleen maar heel hard gelachen. Om 0.00 zijn bij ons allen de loodjes al weer op dus snel naar bedje toe.