10) Terug naar Santiago en Piña Colada

Pichilemu is alweer voorbij. Het is vrijdag en we moeten weer richting Santiago. Om heel eerlijk te zijn, wil ik wel graag terug naar de stad. Hier aan Het strand waait het erg hard,  daarnaast is Milú een beetje ziekjes dus we kunnen niet veel kanten op hier. Nu is het ook nog erg bewolkt vandaag en meteen ook koud. We pakken de auto in en we rijden richting de stad. Het is een rit van 4 uur. Onderweg maken we een stop om even te lunchen en onze blaas te legen, want mijn buik staat op knappen. Het bijzondere hier vind ik dat op de hele weg bijna niks te zien of beleven is, maar er zijn wel allemaal restaurants aan de weg. Ik vraag me meteen af hoe het kan dat deze bedrijven kunnen blijven bestaan. Elzelien verteld me al dat ik geen goeie koffie moet verwachten, want die is hier in Chili niet te haggelen! 

Nu vinden we toch een leuk tentje, ziet er erg goed en netjes uit en hebben een redelijk uitgebreide kaart..... EN tot mijn verbazing veel soorten koffie!! Dit moet goeie zijn anders heb je al deze soorten niet. Ik word helemaal blij... want ik ben eigenlijk een beetje verslaafd aan koffie. Milú,  de scheet, heeft een hond ontdekt en ze heeft voerbakkenzien staan aan de andere kant van het pand. Ze komt naar muj toe lopen met de bakken en roept aqua aqua. Ik denk dst ze dorst heeft, niet zo gek na 2,5 uur rijden. Maar nee, mevrouw trekt haar beker open , doet haar water in de voerbak en loopt ermee naar de hond toe. Zet bij de hond neer en roep 'wauw wauw, aqua,  aqua'. Zo vertederend! 

Ik loop naar het toilet en er komt een man mij tegemoet lopen. Hij had ons al uit de auto zien stappen en vroeg of ik Duits was. Ik zeg 'no no, hollandesa'. De man reageert: 'Eres muy guapa' (Je bent knap). Ik lag heel vriendelijk en bedank hem voor het compliment. Het was nou niet echt een man waar ik op zou vallen. Vooral zeer fors en volgens mij al rond de 50.... beetje te oud voor mij. Wij eten een heerlijk broodje en ik geniet van mijn cappuccino. We maken ons klaar om verder te rijden. Milú is weer vastgesnoerd in het stoeltje en we zitten klaar om te vertrekken. Het begint inmiddels iets warmer te worden , de bewolking trekt eindelijk weg. Ik doe mijn raam een klein stukje open en deze man komt eraan lopen en drukt een servetje door het open raampje 'mi numero de chile'. Ik pak stom verbaasd het servetje aan en zeg tegen els....'Wat is dit nou?' Elzelien begint hard te lachen. 'Wat staat er op?' Ja hoor, zijn nummer en zijn naam. 

Eenmaal thuis alles opruimen en besluiten we toch nog even een drankje te doen in de stad. De Chilenen begrijpen niet zo goed hoe je moeten genieten tijdens een avondje uit. Ze zitten allemaal aan op een stoel aan tafeltjes en daar komen ze niet vanaf. Dit is voor hun een avondje uit. De Chilenen zijn erg behouden, voorzichtig en beetje preuts. Dit is één van de redenen dat ik nooit naar Chili zou willen verhuizen. Ik kan mijn energie niet kwijt hier. We besluiten om als vanouds een Piña Colada te bestellen. Na de eerste voel ik de alcohol al door mijn lijf stromen. Mijn god ik ben ook niks meer gewend. Na de 2e ben ik al behoorlijk aangeschoten. Gelukkig heeft Elzelien hetzelfde effect en ben ik niet de enige die voelt alsof ze aan het lallen is. Het terras loopt al leeg en eigenlijk zijn we best wel moe, dus we om lekker naar huis te gaan. 

De volgende ochtend word ik wakker met knallende koppijn. Annemei heeft een flinke kater van 2 Piña Colada.... mijn god, ik word oud. Ik moet even opstarten. Ontbijt : 2 asprines, water, water meloen en yoghurt. Na half uur voel ik me nog behoorlijk belabberd en word ook misselijk. Ik besluit maar weer op bed te gaan liggen. Milú dacht hier anders over en wilde graag spelen. Uiteindelijk ben ik toch nog in slaap gevallen en om 12 uur werd ik pas wakker. Dat is lang geleden dat ik me zo beroerd voelde.